Columns

Manuele Therapie in de gezondheidszorg - Katja van der Klaauw
Een slechte houding, waarom is dat slecht? - Ivo von Oven
Mobiliserende Technieken - Katja van der Klaauw
Artrose: oud en versleten? (1) - Ivo von Oven
Artrose: oud en versleten? (2) - Ivo von Oven


© Knijnenburg Producties 2012

Ivo von Oven   07-01-2014


Een slechte houding, waarom is dat slecht?

Veel therapeuten en artsen schrijven allerlei klachten toe aan een slechte houding. Rug-, nek- en schouderklachten, maar ook andere problemen zouden veroorzaakt kunnen worden door een slechte lichaamshouding, zoals psychische, emotionele en energieke problemen met alle gevolgen van dien. Het belang van een goede houding wordt dus benadrukt. Het motto is: Met een juiste houding heb je minder kans op fysieke klachten, sta je veel steviger in het leven en ben je op allerlei vlakken in balans. Nou, deze wijsheid klinkt natuurlijk erg logisch! Maar dan is het toch heel vreemd dat niet zo veel mensen aandacht voor hun houding hebben?

Houdingsdeskundigen hebben normen en criteria ontwikkeld. Wanneer iemand netjes recht staat, schouders keurig recht, borst vooruit en wanneer de wervelkolom voorgeschreven krommingen (niet te veel en niet te weinig) vertoont, spreken zij van een juiste lichaamshouding. Wanneer dit niet het geval is, wordt de houding beoordeeld als afwijkend, verkeerd of zelfs slecht.
In deze column waag ik het om hier wat vraagtekens bij te zetten. Zou het misschien normaal kunnen zijn dat iedereen een andere houding heeft? En wie bepaald wanneer iemands houding goed of slecht is? En een beetje afwijkende houding, is dat ook fout?

Op de een of andere manier vinden wij recht en symmetrisch mooi en juist en vinden wij scheef lelijk en onjuist. Recht/evenwichtig is goed, krom/scheef is slecht.

Een slechte houding, waarom is dat slecht?

We bevinden ons hier op een dubieus stuk van de (para-) medische wetenschap. De begrippen goed en slecht geven namelijk een oordeel. Ik kan u vertellen dat massa's mensen, ook zonder klachten, niet voldoen aan de normen van 'de' juiste houding. Iedereen wijkt hier wel wat vanaf en iedereen is wel een beetje scheef. Ieder mens is anders en kan prima functioneren met zijn eigen, individuele houding. We zien er allemaal anders uit en hebben allen een andere houding. Dat hoort ook bij de natuur. Uw houding wordt bepaald door uw genen (lichaamsbouw, anatomische eigenschappen) en door de functies die u van uw lichaam vraagt. Dus waarom streven naar een norm? Dieren in de natuur hebben toch ook allemaal een andere houding? Heeft u wel eens gehoord van een paard of een gorilla met een verkeerde houding? En wat dacht u van de lichaamshouding van ouderen, waarbij de stand van het skelet verandert? Vreemd genoeg wordt er dan meestal niets gezegd over een slechte houding en vindt men dit normaal.

Is het verbeteren van de houding in verschillende therapievormen dan onzin? Zeker niet! Het is gebleken dat houdingstherapie middels oefentherapie effect kan hebben bij klachten aan het bewegingsapparaat. Het trainen van de houding blijkt een zinvolle ingang om klachten te verminderen. Oefentherapeuten doen goed werk. Maar dezelfde klachten reageren ook goed op andere therapievormen, dus de vraag blijft welke rol de houding nu precies heeft bij het ontstaan van klachten.

Misschien moeten we de variatie van de natuur niet veroordelen en dus ook niet te snel iemands lichaamshouding. We kunnen wel beschrijven wat er opvalt aan de houding van een persoon. Na een compleet lichamelijk onderzoek kunnen we dan een beeld vormen van de problematiek. Natuurlijk, wanneer iemands houding buitenproportioneel afwijkt van wat we gewend zijn of wanneer mensen door uitzonderlijke gewoontes of gemoedstoestand hun houding verwaarlozen, dan is het zeker zinvol om hier aandacht aan te besteden.
Maar laten we het menselijke postuur niet te snel normeren en in hokjes stoppen!

Ivo von Oven - manueeltherapeut